Het was een echte doe avond bij fotoclub DFG. De avond van 14 april stond in het teken van stilleven fotografie. In kleine groepjes werd gewerkt met flitsers, ledlampen, softboxen en reflectoren om maar een zo mooi mogelijk resultaat te krijgen. Bloemen, beeldjes, jachtattributen, playmobiel van alles werd ingezet om een scene neer te zetten. André Hartensveld had de regie deze avond en stond iedereen met raad en daad bij, evenals Rob van der Voort, die ook voor deze foto’s zorgde. Kortom…een gezellige en boeiende avond.
OLYMPUS DIGITAL CAMERAOLYMPUS DIGITAL CAMERAOLYMPUS DIGITAL CAMERAOLYMPUS DIGITAL CAMERA
Donderdag 24 maart 2022 was er voor het eerst (na corona) weer een Foto van de maand bij fotoclub DFG. Degenen die een foto hebben laten afdrukken plaatsen hun foto op tafels, de foto’s worden daarna beoordeeld door de aanwezige clubleden en de cijfers worden opgeteld. De uitslag: Thea Keijzer : 1e plaats met Maasvlakte Joke van Geest : 2e plaats met De Verbitterde Berend van der Zanden: 3e plaats met Solleveld
De leden van Dia- en Fotoclub ’s-Gravenzande (DFG) nodigen u van harte uit voor haar foto- expositie die van maandag 28 maart tot en met zondag 8 mei wordt gehouden in verpleeghuis de Kreek te ’s-Gravenzande. DFG is een vereniging van enthousiaste amateurfotografen die wekelijks, tijdens de clubavonden, elkaars fotowerk bekijken en bespreken. Hierbij wordt een gevarieerd jaarprogramma gevolgd waarin de fotograaf uitgedaagd wordt zijn creativiteit te tonen en zijn vaardigheden te vergroten. Dit ziet u terug in de tentoongestelde werken.
De clubavonden vinden elke donderdagavond plaats in de bibliotheek. Lijkt het u leuk eens een avond bij te wonen? Dat kan door het sturen van een e-mail naar de secretaris van DFG: secretaris@fotoclubdfg.nl
Tijdens de Algemene Ledenvergadering van de fotoclub ’s-Gravenzande is Pieter van der Harst afgetreden als voorzitter en heeft hij de voorzittershamer overgedragen aan Marja ten Kate. Het valt tegenwoordig niet mee om mensen geïnteresseerd te krijgen in een bestuursfunctie en het bestuur en de leden zijn dan ook blij dat Marja het stokje heeft overgenomen.
Marja, veel succes gewenst! Pieter, hartelijk bedankt!
Johan Rimmelzwaan beet de spits af met zijn serie Feest in Janjanbureh. In deze serie liet Johan een maskerade van mythologische figuren en Afrikaanse dansers in het binnenland van Afrika zien. Het laatste deel van deze 3 minuten durende serie was ingeruimd voor video. Dit liep prima nadat enige tijd geleden een eerste poging technisch niet lukte. De muziek was van Kareyce Fotso en ook een aantal live-geluiden maakte deel uit van dit kleurrijke geheel.
Jan Schokker vertoonde de serie Kunst in de kerk 2 zien, waarbij niet duidelijk bleek wat de “2’ in de titel betekende. Het was een kleurig en fleurig geheel met net fotowerk en de orgelmuziek, andante in C-dur van Johan Sebastian Bach versterkte het fotowerk.
In de 4.45” durende serie Parijs nam Gaston Corbeau ons mee op een te kort bezoek naar de Franse Hoofdstad. Op muziek van Mark Caen was het een ontzettend leuke serie volgens de aanwezigen, alhoewel er ook wat kritiek doorsijpelde op enkele foto’s. De serie liet erg veel straatfotografie zien en kreeg je het gevoel zelf onderdeel van het Parijse straatleven te zijn. De overbekende hotspots werden op sublieme wijze in de serie verwerkt zonder dat de serie toeristisch werd.
André Hartensveld liet daarna zijn serie De tuin van Arcen zien. Het was een impressie van deze bekende tuin en werd begeleid door Anna’s Theme van Randy Edelman. De zaal was verrukt over de mooie overvloeiers en derde beelden die een sterke indruk achterliet.
360 graden was de titel van de volgende serie. In 2:31” liet Ruud Mulder zien hoe de wereld eruitziet als deze uit cirkels van 360 graden bestaan. De muziek van Eric Matyas met High-Altitude-Bliss was een goede keuze vond men. En de beelden werden ‘gaaf’ genoemd.
Na deze series kwam de eerste documentaire aan bod. Theo Luiten had deze documentaire De wereld in beroering genoemd. In 8 minuten behandelde Theo het ontstaan van oorlogen tot de actualiteit van nu toe. In 2010 was Theo in Syrië en liet beelden van de rijke cultuur zien met daarnaast de beelden uit 2016. Schokkend waren de tegenstellingen. Prachtige gebouwen in 2010 en in 2016 volledig verwoest door de oorlog. De research heeft tot een knappe documentaire geleid en zijn alleen wat technische mankementen die nog verbeterd moeten worden.
Met de door FIAP bekroonde serie Twilight van André Hartensveld kregen we een kijkje op IJsland, voor velen nog steeds een mysterie. Een eiland in de Noordelijke Oceaan, op de poolcirkel in een schemergebied, zoals André dat in de toelichting schreef. En dat bleek wel uit de prachtige beelden die op het scherm werden vertoond. In de serie kwamen ook enkele fietsers voorbij, wat bij een enkeling de wenkbrauwen deed fronsen. Maar ‘heel mooi’ en ‘een genoegen om naar te kijken’, was de mening van velen.
Ruud Mulder vertoonde de laatste serie voor de pauze. Zijn serie Palissaden riepen de sfeer op van de 58 paalhoofden die tussen Vlissingen en Westkapelle staan. Vroeger om de kust te beschermen, nu cultuurhistorisch erfgoed. Je hoorde de golven beuken op de paalhoofden in de muzikale ondersteuning van Little Angel Ocean Waves (Piano Peaces). De toegepaste blauwe kleur in de foto’s vond men van toegevoegde waarde. Een minpuntje was dat de muziek op het einde wat was afgesneden, een euvel waar Ruud vaker last van heeft.
Na de pauze klonken de pianoklanken van het Ave Maria van Schubert door de zaal. Dit was een onderdeel van de serie St Petrus Banden van Jan Schokker. Een min of meer bekende rooms-katholieke begraafplaats in Den Haag. Men vond over het algemeen de muziek vrij hard en vroeg zich af of deze voorspelbare muziek er passend bij was. De fotografie was ook hier prima verzorgd.
De serie Moving Trees van Ruud Mulder liet een samenhang zien van z.g. ICMbeelden van bomen in de Leidschendammerhout. Op muziek van Tim Janis met het nummer Nature’s landscape vloeiden de bomen in elkaar over en gaven een wat surrealistisch beeld.
Na deze korte serie was het weer tijd voor een langere documentaire van Theo Luiten. Hij deed met Bezoek aan Bau Bau, Suluwesie in Indonesië verslag van die reis. De serie had duidelijk de stijl van Theo en is de enige documentairemaker binnen de ’s Gravenzandse fotoclub. De zeven minuten durende documentaire ondersteund door lokale songs liet prachtig fotowerk zien van dit land. Maar zo vond men in het algemeen, de foto’s staan in feite te lang en er is te veel informatie in die zeven minuten gestopt.
Gaston Corbeau leidde de kijkers na zijn serie Parijs opnieuw rond en wel in het museum. De serie Museum Voorlinden, nu te zien Picasso-Giacometti liet een slenterende wandeling door dit mooie museum zien om zo de aparte kunst tot je te nemen. Het was een fantastische rondleiding met een gezellig muziekje erbij en nodigde uit tot meer.
Floratis Bermalis was de titel van een productie van Johan Rimmelzwaan. Onder de tonen van Vangelis met Song of the seas fietste de av-maker langs de Nieuwe Waterweg en verbaasde zich over de grote variëteit aan planten en bloemen.
In coronatijd hielden een aantal leden van DFG iedere week contact via onlinebijeenkomsten en bespraken daar de foto’s. Een van de leden (Daan) had een en ander mogelijk gemaakt en Gaston Corbeau heeft daar, zonder dat iemand het wist beelden van het scherm geplukt en maakte daar een terugblik in de serie Praten met Daan. Met mooie gitaarmuziek heeft Gaston er een mooi stuk van gemaakt. Men vond het niet alleen super om het terug te zien, maar ook geinig. De enige ontevredene was de maker zelf. Hij miste een beetje commentaar in de serie.
De laatste serie was van André Hartensveld. Met Eternal Garden visualiseerde André in 2:50” het ongrijpbare C-19 in haar eigen universum, de eeuwige tuin van de onzichtbare cellen. De kleuren van de serie vond men mooi, maar gezien het onderwerp mocht dat wel wat dramatischer was het gevoel van de zaal. André pareerde die opmerkingen met het feit dat er sprake is van onzichtbare cellen en onwaarschijnlijke kleuren. Zo zag hij het en bedacht hij het.
Met deze laatste serie kwam een einde aan een clubavond die duidelijk naar meer smaakte. Ruud Mulder.
Het afgelopen jaar heeft voor iedereen in het teken gestaan van de coronapandemie, en dat was ook bij de leden van de fotoclub voel- en zichtbaar; er zijn gewoonweg minder foto’s gemaakt. Een tijd lang kon de club geen bijeenkomsten houden en dat vond zijn weerslag. Dat neemt niet weg dat de club de belangrijke landelijke clubcompetitie niet aan haar voorbij wilde laten gaan. Voor de commissie evenementen was er de opgave foto’s te beoordelen, op waarde in te schatten, de inzending in goede banen te leiden en te verzenden naar de landelijke Fotobond. Op 16 oktober reisde Yvonne Koene namens de fotoclub naar Hoogezand in Groningen voor de bondsuitslag. Met de totaal behaalde 207 punten is DFG ten opzichte van de maximaal 223 te behalen punten hoog geëindigd. Dit jaar kan de ’s-Gravenzandse fotoclub zich verheugen met twee vrouwelijke prijswinnaars. De foto van Ineke Nientied en de foto van Joke van Geest hebben brons behaald en dat is een felicitatie waard. DFG kan terugkijken op een prima resultaat.
Na twee jaar was het weer mogelijk om het AV-festival van het westen te organiseren, op zaterdag 2 oktober in Moerkapelle. Met 44 inzendingen uit België, Zuid Afrika en uiteraard Nederland behaalde de serie Twilight van André Hartensveld in de categorie natuur een eerste plaats. Met dank aan de publieksjury. Hartelijk gefeliciteerd André.
